تغذیه طبیعی یا خام گیاه خواری

در بین غلات،گندم و جو،از همه بدتر هستند،چون ماده ای بنام گلوتن دارند که برای هر کسی که آنها را مصرف کند،بنوعی دردسر ایجاد می نماید که از مهمترین آنها،وارد کردن مواد چسبنده و لزجی در بدن،بنام «خلط» می باشد که اصولا از طریق سینوس ها و ریه ها یا برگشت به روده ها،از بدن خارج می گردد.کسانی که گندم مصرف می کنند،همیشه در بدن خود خلط دارند که در سرتاسر بدن شان پخش می باشد و بعضی اوقات یا بصورت دائمی،از ریه ها،سینوس ها و یا از بینی شان،خارج می شود.
سرماخوردگی،آلرژی و ریزش خلط از حلق،نشانه های خروج این اخلاط از بدن می باشند.
بنابر دلایل زیر،مضرات گندم از بقیه غلات بیشتر است :
ا) گندم ماده ای چسبنده و لزج وارد بدن می نماید که زندگی را بر سلولها سخت نموده و بر غدد و بیوشیمی بدن اثرات نامطلوبی می گذارد.
ب) نان در دمای بالای 250 درجه سانتیگراد پخت می شود که در اثر حرارت مستقیم آتش،سطح رویی آن می سوزد و اسیدهای خطرناکی از جمله آکریلامید و کربن خالص بر جای می گذارد.وضعیت نان های برشته شده،سوخاری و شیرمال،از بقیه بدتر است
پ) مواد آلاینده سوختها بر روی نان می نشینند
ت) نان حاوی مقادیر زیادی نمک،دیگر افزاینده ها و احیانا مواد نگهدارنده می باشد که در سیلوها،به آرد یا گندم اضافه می کنند.
ث) نان حاوی مقادیر قابل توجهی پروتئین و نشاسته می باشد که موجب دیر هضمی و تخمیر شدن می گردد و می تواند تبدیل به الکل شده و یا قندهای مصرفی را به الکل تبدیل کند.
ج) نان به عنوان خوراکی اصلی،چند وعده در شبانه روز مصرف می گردد که بدن فرصت پاکسازی اثرات زیانبار آن را نخواهد داشت.
چ) بدلیل مضرات فوق،اعتیاد آور است و ترک آن مشکل می باشد.
در آرد گندم ماده ای است به نام اسید اکسالیک. اسید اکسالیک سم مشخص تأثیر گذار بر سلول های بتا در پانکراس می باشد؛ این سم، سلولهای بتای پانکراس را نابود می کند. خود گندم باعث افزایش مقاومت در برابر انسولین در سیستم ارگانیک می شود که "کارپوژنیک" نامیده میشود. و این دیابت را بوجود می آورد.