بله. البته این دو ، دو موضوع متفاوت هستند و هر کدام جایگاه خود را دارند. به نظر من اولین و مهمترین مسئله برای ایجاد سلامتی، روزه آب است. بیماران کولیتی داشتم که بیماری کولیت و اویسلرهای کولیتی سرتاسر روده بزرگ اش را پوشانده بود و ۱۰ روز که روزه آب به آنها دادم و بعد دوباره کولونوسکوپی کردم، اثری از زخم های کولیتی دیده نمی شد. یعنی روزۀ آب معجزه می کند.
اخیراً یک بیمار ایرانی داشتم که به کولیت مبتلا بود ، او پیش من آمد و گفت که بعد از مصرف داروهای مختلف کولیت، می خواهد روش درمانی مرا که بدون مصرف داروها است دنبال کند. و پس از آن او با وسواس بسیار هر چیزی را که به او می گفتم را انجام می داد و نتیجۀ بسیار عالی ای گرفت. مصرف همه دارو ها را متوقف کرد و در آخر 5 روز، روزۀ آب گرفت. او به من گفت که هرگز در زندگی اش تا این اندازه احساس سلامت نکرده است .
بدون شک روزۀ آب در درمان بیماری ها جایگاه بسیار ویژه ای دارد حتی نه فقط در درمان بیماری ها بلکه من معتقدم هر انسانی حداقل دو بار در سال 2 تا ده روز باید روزۀ آب بگیرد.روزۀ آب به بدن کمک می کند تا متعادل شود و بتواند خودش را به اصطلاح بالانس کند، در حقیقت یک استراحت مطلق فیزیولوژیک و بیولوژیک برای بدن بوجود می آید. چه از نظر کار اُرگانهای داخلی چه از نظر روحی و سلامت.زمانی که من اولین بار روزۀ آب گرفتم، آرامشی را احساس می کردم که برایم غیر قابل باور بود . طبیعت، جهان و همه چیز را طور دیگری می دیدم .
این روزه مثل روزه ای نیست که اکنون وجود دارد، روزه ای که شما سحری پا می شوید یِک عالمه غذا می خورید بعد در طول روز چیزی نمی خورید، دوباره عصر یک عالمه می خورید!
روزۀ آب این است که تنها چیزی که مصرف می کنیم "آب" است. بر مبنایِ اینکه بدن چقدر کشش دارد، و اینکه در بدن فرد چقدر سموم مختلف یا توکسین هایِ مختلف وجود دارد.روزۀ آب می تواند از چند روز تا 40 روز 50 روز ادامه پیدا کند و با روزۀ آب واقعاً معجزاتی دیده شده است
جایگاه مراقبه در درمان بیماری هامراقبه جای خودش را دارد. به نظر من مراقبه می بایستی، بخشی از زندگی روزمرۀ هر انسانی باشد.منظور از م
راقبه لزوماً این نیست که باید در یک فرم خاصی بنشینم و چشمانمان را ببندیم و چیزهایی را بگوییم.
به نظر من مراقبه راه رفتن در طبیعت است.
10 دقیقه، 20 دقیقه، نیم ساعت در روز، روزی 2 بار، بعد از برخاستن از خواب و قبل از رفتن به خواب.
قبل از اینکه فعالیت های روز را شروع کنیم و بعد از اینکه فعالیت ها را تمام کردیم، قبل از اینکه به آرامش شب برسیم.چشم ها را بستن و سکوت. زیرا سکوت به استراحت چشم ها و به استراحت فیزیولوژیک مغز کمک می کند، زیرا محرک هایِ بینایی دیگر وجود ندارند و در سکوت معجزه ای وجود دارد، من بعضی روزها روزۀ سکوت می گیرم زیرا ما با آدم ها، زیاد صحبت می کنیم. همه چیز را زیاد انجام می دهیم از جمله صحبت کردن.
اندیشه به اینکه ما کی هستیم؟ و چرا به این جهان آمده ایم؟ و هدفمان چیست؟
سکوت و آرامش و نفس عمیق کشیدن، امواج مغز را آرام می کند.
مراقبه یک بخش اصلی درمان و توصیه درمانی من به بیمارانم است.
من به بیمارانم توصیه می کنم که برای مدتی هم که شده از کارشان و از زندگی
روزمره به طور مطلق دست بکشند و بهترین و آرامترین فضا را برای خودشان
ایجاد کنند. نه تلویزیون نگاه کنند نه به رادیو گوش بدهند و نه به اخبار
مختلف و اجازه بدهند که بدن در سکوت و آرامش کار خودش را برای درمان انجام
بدهد. همان طور که گفتم ما در طبیعت زندگی می کنیم و عواملی که نام می برم مانند: نور آفتاب، ورزش و فعالیت بدنی، غذای گیاهی، غذایی که به شکل طبیعی خودش عرضه می شود، خواب و استراحت کامل، آرامش فکری، آب تازه و سالم، همۀ اینها مجموعه عاملی هستند که بشر بتواند سالم و در سلامت کامل زندگی کند.
