❤️❤️❤️دکتر زرین اذر
✅ از شیر چیزی جز نام نمانده است
🍎در گذشته‌ای نه چندان دور و پیش از ابداع دامداری‌های صنعتی و تولید انبوه، گاوها 🐄را در فضاهای سیمانی و آهنی تنگ و دربسته و به دور از نور آفتاب، در حالی‌که در مدفوع و ادرار خود غوطه می‌خورند و غذاهای مصنوعی و نامناسب آغشته به انواع آنتی‌بیوتیک‌ها💊 و هورمون‌های💉 حاصل از مهندسی ژنتیک، به خوردشان نمی‌دادند، بلکه آنها را در مراتع و مرغزارها نگهداری می‌کردند تا زیر نور آفتاب🌞 به چرای غذای طبیعی خود مشغول شوند. این گاوها به طور طبیعی از علوفه☘️🌽 تغذیه می‌کردند، به طور طبیعی تولیدمثل می‌کردند و به طور طبیعی به فرزندان خود تا سن رشد، شیر می‌دادند و به طور طبیعی رشد و زندگی می‌کردند. در نتیجه اگر انسان شیر🥛 و گوشت🍖 آنها را گاه‌گاه مصرف می‌کرد، کیفیت دیگری داشت و از مضرات و خطرات امروزین خود برای سلامت انسان و محیط‌زیست عاری بود. در آن زمان کشاورزان و دامداران ترجیحا شیر گاو 🐄🐂را برای پرورش گوساله‌ها به‌کار می‌بردند، نه آنکه گوساله‌ها را در بدو تولد، از مادر جدا و گوساله را با شیر مصنوعی تغذیه و شیر مادر را برای فروش به بازار عرضه کنند. شیر در آن زمان‌ها پاستوریزه و هوموژنیزه نمی‌شد، تحت پروسه‌های مختلف قرار نگرفته چیزی از آن کم و به آن اضافه نمی‌شد.
🥛شیر و مشتقات آن🧀 به میزان امروزی به طور روزمره و روزی چندبار در غذای انسان مصرف نمی‌شد. با آغاز و توسعه دامداری صنعتی🏭 و نگهداری گاوها در نامطبوع‌ترین و ناسالم‌ترین وضعیت برای تولید انبوه شیر برای فروش و سود بیشتر، ناگهان تبلیغات دامنه‌داری نیز برای تبلیغ فواید مصرف شیر همه جا را فراگرفت. مردم در سراسر دنیا به مصرف شیر و محصولات مختلف آن ترغیب شدند، چرا که محصولات تولید انبوه دامداری‌های صنعتی🏭 باید به فروش رسد. پس از آن شیر و مشتقات آن🥛🍼🧀 به طور روزمره و روزی چند نوبت به اشکال مختلف در غذای روزمره انسان‌ها جای گرفت. اما این تبلیغات دامنه‌دار حقیقت پشت پرده چگونگی نگهداری و پرورش دام‌ها🐄🐂🐑🐏 و پروسه تولید شیر تا هنگام عرضه آن به بازار و تاثیری که این پروسه در کیفیت شیر تولید‌شده و اثرات مضر آن در سلامت انسان دارد را پنهان نگه داشته و می‌دارند. بگذارید برخی از این موارد زیانبار را بررسی کنیم:
🍎امروزه دو فرآیند مختلف با نام پاستوریزه کردن و هوموژنیزه کردن را روی شیر انجام می‌دهند. روش پاستوریزه کردن شیر در سال ۱۸۸۶ میلادی ارایه شد اما سال‌ها طول کشید تا توسط تبلیغات دامنه‌دار به‌عنوان یک روش قابل قبول برای مصرف‌کنندگان پذیرفته شود. این روش با عنوان از بین بردن باکتری‌های زیانبار عرضه شد، هرچند مهم‌تر از آن برای طولانی کردن تاریخ مصرف و جلوگیری از ترش شدن شیر صورت گرفته و می‌گیرد. دلیل اینکه شیر به مدت دو تا سه هفته در یخچال قابل نگهداری است، نتیجه پاستوریزه کردن آن است. برای پاستوریزه کردن شیر، آن را مدت کوتاهی تحت حرارت حدود ۷۵ درجه سانتی‌گراد 🌡قرار می‌دهند و سپس به‌سرعت سرد می‌کنند. امروزه روش دیگری از پاستوریزه کردن به نام فوق حرارت یا اولتراهیت در مورد شیر اجرا می‌شود که در آن شیر تحت حرارت‌های بسیار بالا (بین ۱۳۸ تا ۱۵۲درجه سانتی‌گراد) قرار می‌گیرد. این فرآیند بر تاریخ مصرف شیر تا بیش از شش‌ماه می‌افزاید. تحقیقات نشان می‌دهد شیر پاستوریزه نیز عاری از میکروب🔬 نیست و در حقیقت میکروباکتریوم اویوم (mycrobacterium) که بسیاری آن را عامل بیماری کروتز می‌دانند، در شیر پاستوریزه به فراوانی یافت می‌شود. پاستوریزه کردن باعث تغییر شکل ساختمانی شیر می‌شود و پروتئین‌های حساس، آنزیم‌ها و بسیاری از ویتامین‌ها و موادمعدنی موجود در شیر را از بین می‌برد. پروتئین Whey و همچنین ایمونوگلوبولین‌های موجود در شیر، در اثر پاستوریزه شدن از بین می‌رود. پروتئین دیگر موجود در شیر یعنی کازیین نیز ممکن است در فرآیند پاستوریزه فوق حرارت دچار تغییرات ساختمانی شود. آنزیم‌های موجود در شیر مانند لیپاز نیز در اثر پاستوریزه شدن، تغییر شکل می‌دهند و غیرفعال می‌شوند. باکتری‌های مفید موجود در شیر نیز در اثر پاستوریزه شدن از بین می‌روند.
