وجود تـوده ی چربی در بدن به این معنی است که چـربی، اسیدهای اضـافی را در خـود ذخیره کرده است تا آسیب کمتری به ارگانهای حیاتی بدن وارد شود. بدن برای اینکه از خودش محافظت کند از چربی ها برای انبار کردن اسیدهای معلق در خون استفاده می کند. اگر این سیستم محافظت هوشمندانه نبود، رگ ها و هر ارگان دیگری به وسیله ی اسید ها تخریب می شدند. برای درک قدرت تخریبی اسید ها بهتر است ناخن خود را بگیرید و داخل نوشابه بیندازید، یک روز بعد ملاحظه خواهید کرد که اثری از ناخن در نوشابه نیست، زیرا اسید موجود در نوشابه آن را حل کرده است. ترسیدید؟ از این نترسید، از اینکه داوطلبانه چنین اسید پرقدرتی را وارد بدن خود می کنید بترسید، کلیه ها ناچارند که برای برقراری تعادل، سرسختانه کار کنند.
بدن اجازه نمی دهد که محیط خون اسیدی شود و به همین خاطر، اسیدهای دفع نشده را در بافت چربی انبار می کند. سلولهای چربی حاوی مقادیر زیادی اسید-توکسین هایی هست که سالیان متمادی به منظور حفاظت از بدن در خود ذخیره کرده اند. به هنگام کاهش وزن و سوختن سلولهای چربی، این سمـوم دوباره در خون آزاد می شوند. در واقع، سوختن چربی ها باعـث افزایش اسیـد در بـدن می شود و بدن برای کاهش میزان اسید از سوختن چربی ها جلوگیری می کند. یعنی، بدن هوشمندانه اعلام می کند تا زمانی که میزان اسید زیاد است، سوخت چربی ها فایده ای ندارد. چربی هایی که از طریق رژیم های کم کالری و فعالیت های بدنی، به زور از خودمان دور کرده بودیم، به علت فرایند اسیدی شدن دوباره به بدن باز می گردند.
