تغذیه طبیعی یا خام گیاه خواری

یکی از بهترین کارهایی که می توانیم در طی روز انجام دهیم، حبس تنفس است، متاسفانه این عمل مفید مورد اغماض قرار گرفته و کمتر کسی به آن توجه دارد، از انجایی که همه چیز بر روی زمین چند بُعدی است ما هنگام تنفس، در بعد فیزیکی هوای اتمسفری را وارد بدن خود می‌کنیم، اما هوای اتمسفری، در ابعاد دیگر حامل نور و انرژی حیاتی است که کالبدهای دیگر ما را هم نیز تغذیه می‌کند، در طی تنفس ما هوای اتمسفری را به همراه انرژی حیاتی وارد بدن می کنیم، اگر این عمل آگاهانه و از روی اراده باشد و حبس تنفس نیز به صورت آگاهانه انجام پذیرد کم کم انرژی حیاتی موجود در هوای اتمسفری جذب بدن می شود، و در اثر این انباشتگی انرژی، نور درونی ما تقویت و شعله‌ورتر می‌شود و به وسیله این انرژی حیاتی موجود می‌توان کارهای شگفت انگیزی دیگری در زمینه‌ی خودسازی انجام داد.
‌
متاسفانه اکثر انسانها به گونه ای نفس می کشند که انگار با عجله هوا را به داخل ریه ها می کشند و دوباره با عجله و با سرعت هوا را به صورت بازدم از ریه های خود خارج می‌ کنند، دم و بازدم و همچنین حبس تنفس بهتر است به صورت آرام و با احساس آرامش توام گردد و در این میان هیچ فشاری نباید به شش ها وارد شود.

حبس تنفس اگر با کنترلی آگاهانه همراه باشد اثراتی همانند مراقبه خواهد داشت و می تواند در اثر ذخیره انرژی حیاتی در بدن منجر به رشد درونی گردد. افزایش انرژی حیاتی در بدن موجب تصفیه کالبد اتری می شود و همچنین موجب باز شدن برخی از نادی های بدن انرژی (انسداد بندهای انرژی در کالبد انرژی) میگردد، این انسداد‌های انرژی اگر باز و رها نشوند در دراز مدت ممکن است باعث تجلی بیماری‌های مختلف در بدن فیزیکی هم نیز شوند، می توان حبس را به صورت عملی آگاهانه در تمام لحظات روز بکار گرفت. .

به طور کلی می توان گفت اگر حبس تنفسی به آرامی و بدون هیچ نوع فشاری بر شش ها انجام گیرد بعد از چهار هفته انرژی حیاتی کم کم در بدن اتری افزایش یافته و نوعی درخشندگی و زیبایی بر کالبد فیزیکی شخص پدیدار می گردد، شخص به خاطر افزایش انرژی حیاتی سروری مدوام را تجربه می کند و در همه لحظات شادی درونی را تجربه می کند، در میان هر دم و بازدم، حتما مدت زمانی را به صورت حبس دم بگذرانید هرچند این زمان به اندازه ی چند ثانیه باشد.